بررسی مفهوم و عملکرد IP Multicast (بخش دوم)

حال که در بخش قبلی به چرایی استفاده از IP Multicast پی بردیم در این بخش به چگونگی عملکرد آن و چگونگی مدیریت اینگونه ارسال خواهیم پرداخت. برای این منظور در ابتدا به بررسی نیاز های پایه ای برای ارسال ترافیک multicast می پردازیم.

  • انتخاب یک رنج آدرس IP جهت استفاده در ارسال پیام های مالتی کست.
    همانطور که میدانیم رنج 224.0.0.0 – 239.255.255.255 برای این منظور در نظر گرفته شده است. لازم به ذکر است که آدرس های مالتی کست فقط بعنوان آدرس مقصد بسته می توانند مورد استفاده قرار بگیرند و به عنوان آدرس مبدا نمی توان از آنها استفاده کرد مانند آدرس های broadcast اما آدرس های  unicast هم بعنوان آدرس گیرنده و هم فرستنده می توانند مورد استفاده قرار بگیرند.
  • یک برنامه مالتی کست باید برروی سیستم تمام کاربرانی که تمایل به دریافت ترافیک مالتی کست دارند نصب شود این برنامه باید از آدرس مالتی کست یکسان با آدرس مالتی کست در نظر گرفته شده برای سرور ارسال کننده ترافیک استفاده کند. کاربر با کمک این برنامه تمایل خود برای دریافت یک ترافیک مالتی کست خاص را در شبکه اعلام  میکند.
  • چون در ارسال پیام در شبکه افزون بر آدرس لایه سه به آدرس لایه دو نیز نیاز داریم و از آنجا که آدرس های مالتی کست به سیستم خاصی تعلق پیدا نمیکنند لذا باید مکانیزمی یکسان در تمام سیستم های موجود در شبکه وجود داشته باشد که برای هر آدرس مالتی کست لایه سه یک آدرس مالتی کست لایه دو در نظر بگیرد و کلاینت های که تمایل به دریافت ترافیک مالتی کست متناظر با آدرس لایه سه را دارند باید آدرس مالتی کست لایه دو  مربوط به آن را بر روی کارت شبکه خود لحاظ کنند.
  • باید مکانیزمی وجود داشته باشد که کلاینت به روتر موجود در شبکه خود اعلام کند که متقاضی دریافت چه ترافیک مالتی کستی است و یا به روتر موجود در شبکه خود بگوید دیگر نمی خواهد عضو گروه مالتی کست باشد و تمایلی به دریافت آن ترافیک مالتی کست ندارد این کار با کمک پروتکل IGMP انجام می شود.
  • در روتر های موجود در شبکه باید یک پروتکل روتینگ جهت ترافیک مالتی کست وجود داشته باشد تا این امکان را به روتر ها بدهد که ترافیک مالتی کست را از سرور مالتی کست به سمت کلاینت ها هدایت کند بدون تحمیل بار اضافه به منابع شبکه.

آدرس های Multicast

برنامه های  مالتی کست همیشه از یک آدرس  مالتی کست استفاده میکنند. این آدرس ها به یک گروه مالتی کست اشاره میکنند.

سازمان IANA آدرس های کلاس D را برای برنامه های مالتی کست در نظر گرفته است که چهاربیت پر ارزش در اوکتت اول همواره 1110 است در نتیجه رنج آدرس های مالتی کست از 224.0.0.0 تا 239.255.255.255 خواهد بود.

لازم به ذکر است که آدرس های مالتی کست نیازی به subnet mask  ندارند.

آدرس های مالتی کست Well-Known

سازمان IANA برخی از آدرس های مالتی کست را برای پروتکل ها و برنامه های خاص رزرو کرده است. پیرامون این موضوع سازمان IANA  چندین رنج را با اهداف خاص مشخص کرده است.

گروه های مالتی کست دائمی

این گروه شامل رنج 224.0.0.0 – 224.0.1.255 می شود که در این مجموعه سازمان IANA  دو رنج مستقل در نظر گرفته است:

رنج اول که به صورت محلی استفاده می شود و قابلیت Route  شدن ندارد  و از 224.0.0.0 شروع می شود و تا 224.0.0.255 ادامه دارد.

رنج دوم که از 224.0.1.0 شروع می شود و تا 224.0.1.255  ادامه دارد قابلیت Route  شدن دارند در جدول زیر تعدادی از این IP ها را میبینید.

MUlticast

آدرس های مالتی کست SSM

این آدرس ها که رنج 232.0.0.0 – 232.255.255.255 را شامل می شوند باهدف امکان مشخص کردن منبع ارسال ترافیک توسط کاربر به وجود آمده اند. هدف از این برنامه ها فراهم آوردن انتخاب منبع برای یک گروه مالتی کست می باشد.

SSM باعث می شود که روتینگ موثر تری داشته باشیم و اجازه می دهد که یک هاست منبعی را که کیفیت بهتری دارد انتخاب کند و همچنین می تواند جلوی حمله DOS را در ساختار مربوطه بگیرد.

آدرس های  مالتی کست  GLOP

سازمان IANA  رنج 233.0.0.0 – 233.255.255.255  را به عنوان رنج GLOP در نظر گرفته است که این رنج می تواند توسط مالکین AS ها استفاده شود. با توجه به این ساختار هر AS  می تواند 256  آدرس مالتی کست منحصر به بفرد برای استفاده داشته باشد. در ساختار آدرس های GLOP  اولین اوکتت همواره 233 است و دو اوکتت بعدی با شماره AS  پر میشود و اوکتت آخر نیز از 0 – 255  به مالکین AS  آدرس می دهد به عنوان مثال  اگر شماره AS ما 5663 باشد آدرس مالتی کست مربوط به این AS از 233.22.31.0 تا 233.22.31.255 خوهد بود.

آدرس های مالتی کست خصوصی

سازمان IANA آدرس های 239.0.0.0 تا 239.255.255.255 را برای استفاده در شبکه های خصوصی در نطر گرفته است مانند آدرس های خصوصی در IPV4

آدرس های مالتی کست برای گروه های ترانزیت

آدرس ها باقی مانده غیر از آدرس های فوق را آدرس های ترانزیت میگویند. هر شخصی که بخواهد در اینترنت می تواند از این IP  ها استفاده کند و نیاز به خرید یا کسب اجازه از سازمان IANA  ندارد.

 

درباره نویسنده

بهداد اسدپور

۱ دیدگاه

  1. مازیار Reply

    ممنون خیلی مفید بود

پاسخ دهید